LENDA DA RIA
DE AROUSA
Conta a lenda que o 12/12/1912 na Ría de
Arousa vivia unha rapaza chamada Vanesa ela era moi guapa, loira e de ollos
azuis. Ela sempre soñaba con monstruos, vampiros ... Era unha rapaza bastante
diferente as demais, non pensaba en atopar a sua alma xemelga nin combertirse
en cantante ou modelo como o resto das rapazas, por iso non era moi popular de
feito case nadie falaba con ela so a súa amiga Sam que compartia o seu mesmo
sono as duas desexaban con- vivir con monstruos non lles parecían perigosos. Un
día pola noite que Sam foi a dormir con Vanesa, pediron un desexo:
-oxala que cando me
desperte mañá toda a cidade este rodeada de monstruos.
Nese preciso instante
pasou unha estrela fugaz por diante da sua casa e unha luz iluminou toda
habitacion.
Cando se levantaron ao
día seguinte deronse conta de que non era como todos os días a nai de Vanesa
non lles levou o almorzo a cama e foron a imvestigar, a casa estaba bacia
bestironse e saliron toda a cidade estaba chea de monstruos
Miriam Moreiras Guerra
Lendas
e triunfos da Illa de Arousa
Curioso caso este, o
das Rías Baixas, coas súas tan
recortadas formas que
lle aportan esa silueta tan sin
gular á Galicia
atlántica. Caso único no mundo. A Ría
de Arousa, a que nos
ocupa nesta ocasión, debería
estar formada pola
acción do Río Ulla, que para iso
se chama ría. Mais, é
o Ulla un río que non posúe a
suficiente entidade
como para formar el só semellan
te costa tan
complexa. Sen dúbida contribuíu, pero
a forma das Rías
Baixas é debida, principalmente,
a unha tectónica
particular, dada unicamente naquel
tempo e naquel
espazo, que deu lugar a un le
mento e afundimento
de fendas, entre outros factores,
que provocaron a
formación da Ría de Arousa. E alí,
no medio do mar,
xurdiu unha porción de terreo, unha
pequena illa de
formas igualmente irregulares, como
presidindo un pequeno
mar, ben chamado “Mar de
Arousa”, que lle ía
dar a súa forma de vida e o seu
sustento, e abrazada
pola Ría do mesmo nome.
A Illa de Arousa foi,
dende entón, unha illa demasiado
grande como para ser
un anaco de paraíso natural de
contemplación, e
demasiado pequena como para ser
unha entidade de
poboación consistente. Mais, den-
de sempre, os veciños
da Illa loitaron por acadar os
seus dereitos. Ó
tratarse dunha illa, foi nacendo unha
personalidade
colectiva particular, na cal a defensa da
Illa e de todo o que
tivera que ver con ela era levada
a cabo coa mesma
contundencia que a defensa dun
fillo. Quizais por
iso, os habitantes da Illa gañaron, en
tempos pasados, o
medo e o desprezo do visitante, por
ser este incapaz de
comprender os sentimentos que
Yaiza Arosa Doeste
Ningún comentario:
Publicar un comentario