Biodiversidade do Carril: a ameixa

Biodiversidade do Carril: a ameixa by micaela

Petroglifos de Bamio

Petroglifos de Bamio by micaela

O Carril e a súa historia

O Carril e a súa historia by micaela

A Ría de Arousa. Biodiversidade

As augas de Carril, no concello de Vilagarcia, tínguense case todos os anos de microalgas que provocan a chamada marea vermella. Nalgunhas ocasións, de cor marrón isto acontece paralelamente á proliferación de fitoplacton portador de biotoxinas mariñas-e a esto se lle chama tamén``marea vermella´´,pero erróneamente. por esta causa, manteñense  pechados certos polígonos bateeiros, non so na Arousa, senón tamén en toda Galicia.

 As condiciones meteorológicas axudan ás veces a través de un mecanismo físico a que desapareza o fenómeno ou se atenue a cantidade de toxinas nas augas galegas.

Autora: Miriam Moreiras
1º A ESO

Toponimia do Salnés

A Toponimia do Salnés

 Velaí unha mostra da toponimia dalgúns lugares da nosa contorna:

Sanxenxo: de Sanctum Ginesium, que tamén da a forma galega San Xes, que en castelá é San Ginés.

Cambados: ven de “camb” que é un topónimo de orixe celta que significa curvas ou elevacións redondeadas.

O Grove: o topónimo “ove” ven de “bre” que se refire a un pobo fortificado en altura (un castro).

Vilanova de Arousa: Vilanova ven do substantivo “vila” e do adxectivo “nova” e Arousa ven do adxectivo areosa.

Isla de Arousa: Arousa ven do adxectivo areosa, referido a area.

Vilagarcía de Arousa: Vilagarcía recibe este nome porque alí se situaba a explotación agropecuaria de un home de apelido García, e Arousa ven do adxectivo areosa.

Ribadumia: Recibe ese nome debido ao río o atravesa, o Umia.

Bibliografía: http://www.edu.xunta.es/centros/iesagraraices/system/files/TOPONIMIA.pdf

Wikipedia.es

Autor:

David García Ramallal 1º A ESO

PROXECTO DA RÍA DE AROUSA

   Miriam moreiras guerra.pdf by micaela

A TOPONIMIA DO SALNÉS

   A Toponimia do Salnés.pdf by micaela

Galicia ten mil douscentos kilómetros de costa. Dous mares. Son elementos máis que suficientes para que haxa unha importante fauna mariña. Pero se, ademais engadimos unha paisaxe de antigos vales fluviais invadidos polo mar, convertidos agora en rías de condicións únicas, o resultado é a costa galega.

As rías debuxan unha paisaxe exclusiva, marcan o litoral como unha puntilla, pero ademais constitúen uns ecosistemas ideais para o crecemento de especies mariñas.

Por iso son utilizadas como auténticas hortas mariñas, onde se cultivan especies como o mexillón, la ostra ou as ameixas. Aínda o mexillón é aproveitado de case totalidade das bateas, xa que este é o mellor sistema dos coñecidos para a súa cría. As rías de Vigo, Pontevedra, Arousa, Muros-Noia e Ares-Betanzos son as cinco nas que ubícanse nos polígonos do mexillón. Entra todas suman máis de 100 kilómetros de lonxitude e unha superfície de casi 750 kilómetros, con o que a produción é case garantizada.

Só na ría de Arousa, a máis grande con 230 kilómetros de superfície, case un 70% de esta é dedicada ás bateas.

Istos cultivos supoñen o medio de vida para moitos homes e mulleres do mar, as máis de 3.000

batas que adornan as rías xeneran uns 11.500 postos d traballo directo e 7.000 indirectos. E é que o mexillón é un dos sectores estratéxicos para a economía galega, cunha facturación anual que móvese arredor duns 100 millóns de euros.

Estas bateas son un viveiro flotante rectangular, feito de madeira de eucalipto. Desta estructura colgan as cordas, cada batea pode levar hasta 500. Aínda que o cultivo deste molusco empeza pola obtención da semente das rochas entre os meses de outubro a abril conseguíronse as crías nas rochas.

Unha vez obtidas envólvense coa axuda dunha rede fía en poucos días a cría xa se fixa á corda e permanecerá uns seis meses ata que prodúcese o desdoble. É dicir, recolócanse os mexillóns xa crecidos en novas cordas para facilitar o seu crecemento, e se volve a colgar a corda da batea, ata que conséguese o tamaño desexado. En total uns dezaoito meses. Aínda que o tamaño comercial depende moito de seu destino, fresco o para conservas e empresas procesadoras.

Pero no pensen que este é un invento novo, porque foi xa no século XIX cando empezáronse a facer as primeiras experiencia do cultivo de Carril.

As probas continuaron durante as primeiras décadas do século XX. Ata que nos 40 anos o señor Ozores Saavedra decide intentar o cultivo de mexillóns suspendidos.

TRABALLO REALIZADO POR.:

Enrique Eiras Melón

Ismael Mouriño Barral

A ameixa de Carril

Ameixa de Carril:

A ameixa de carril é un molusco

lamelibranquio o bivalvo,da familia dos venéridos,palabra que nos leva a pensar en Venus, deusa romana do amor, que se representa nacendo da cuncha dunha vieira.

Como apuntamos a ameixa fina e a babosa son dúas especias moi apreciadas e cotizadas. A primeira que se nos pasa pola cabeza e a ameixa de carril, en la

alusión da localidade da ria de Arousa. Vive enterrada en fondos de todo tipo,crece lentamente e resiste moi ben a desecación e as variacións de salinidade da auga ,vamos, que viaxa ben. Pode alcalzar un tamaño considerable, ata sete centímetros; pra ser comercializada ha de medir polo menos , catro no seu eixe máis longo.

Autoras: Miriam Moreiras, 1º A de ESO

A RÍA DE AROUSA

Régana os ríos Ulla e Umia. As poboacións máis importantes son Ribeira, A Pobra do Caramiñal, Boiro e Rianxo ao norte e Vilagarcía, Vilanova, Cambados e O Grove ao sur.

A súa costa meridional empeza a desenvolverse a partir do estuario do río Ulla, entre Rianxo e Carril. Este fondo da ría ten un aspecto lacustre, debido á tranquilidade das augas, protexidas do mar aberto pola Illa de Arousa, e a suavidade do litoral. O centro desta zona é a vila populosa e industrial de Vilagarcía de Arousa. Un segundo sector estará formado pola costa que vai dende a punta das Inas, ata a Illa da Toxa. A histórica e monumental vila de Cambados é o principal punto de referencia, e os accidentes costeiros sobresalientes son o seno da desembocadura do Umia e a enseada do Grove, tamén de aspecto lacustre. A península do Grove ten a braveza do mar aberto que case non paran nin o vento nin o mar, que se fai notar na súa costa e praia.

Traballo realizado por:

 Natalia Lema Álvarez, Miriam Moreiras Guerra e Yaiza Arosa Doeste, 1º A de ESO

Editando textos propios sobre o CRUCEIRO DA IGREXA DO CARRIL

O alumnado de 1º ESO C foi redactando textos propios tras recoller e asimilar información.
O seguinte paso consiste en editalos co procesador de texto para incluílos despois nunha revistiña.
Pero como andamos a aprender aprendendo, velaí unhas mostras (ás que se lles borrou o nome de quen as escribíu) con cadansúa versión mellorada:

   Primeiras Correccións - Copia Anónima by micaela

O CRUCEIRO DO CARRIL

CRUCEIRO DE CARRIL

Que é un cruceiro?

Un cruceiro é un monumento relixioso formado por unha cruz de pedra e elevado sobre unha columna.

Levántase en camiños, ou cerca de iglesias e cementerios.

En Galicia hai cerca de 12.000 cruceiros.

A historia do cruceiro de Carril:

O cruceiro de Carril, que é unha peza realizada no século XVII, de estilo neoclásico, está constituído por un basamento, un fuste coas imaxes de Adán e Eva simbolizando a expulsión do Paraíso, coa serpe, e unha cruz na parte superior da construcción, que foi destrozada en maio do 2010  e segue sen ser restaurada na actualidade. Esta obra foi descrita por Castelao en As cruces de pedra na Galiza.

Encóntrase diante da igrexa de Santiago do Carril.

 

Traballo realizado por : 

 

DAVID GARCÍA RAMALLAL

PEDRO VILLANUEVA FERNÁNDEZ

ANTONIO VILLANUEVA FERNÁNDEZ

1º A de ESO

GUÍA DOS CRUCEIROS DA NOSA CONTORNA

Velaí esta guía dos cruceiros da ruta xacobea da Ría de Arousa da Fundación Ruta Xacobea do Mar de Arousa e Ulla.

Mirádea ben, porque nós imos facer unha pequena guía dos cruceiros da nosa contorna, é dicir, do concello de Vilagarcía, seguindo este modelo; en especial imos centrar o noso interese nos cruceiros do Carril, Trabanca, Guillán, Bamio, nos das illas e nos da desembocadura do Ulla tamén. 

Nalgúns casos, este libro da Ruta Xacobea vai facilitar o noso traballo, PERO NÓS IMOS REDACTAR OS NOSOS PROPIOS TEXTOS E FACER AS NOSAS PROPIAS FOTOGRAFÍAS:

   Copia de Guia Cruceiros F by micaela

A igrexa da Xunqueira

 A igrexa de Nosa Señora da Xunqueira é unha das máis novas do concello de Vilagarcía de Arousa.
 O edificio lembra unha casa familiar, é está concebida como unha suma de locais. 

 O máis rechamante do interior é a pintura e representación que o artista Lugrís no presbiterio, onde se desenvolve un simbolismo da redención coa cruz no centro, de madeiras dunha batea, recollidas na beira do mar. Outro aspecto de eficacia funcional é a iluminación que ten tamén a súa simboloxía. O baptisterio atópase arredor dunha columna, que é á vez unha fonte decorada tamén por Lugrís, á que se entra por unha porta que dá acceso tamén á capela do Santísimo, da misa diaria e da reconciliación (porta para discapacitados). O sagrario está situado nun tronco de carballo, e a imaxe da Virxe María está colocada sobre un tronco. Esta imaxe é obra de Castor Lata e ten na súa man esquerda un ramo de xuncos, en referencia ao nome da parroquia, e á beira o neno Xesús, que porta un instrumento musical, unha pequena arpa; todo isto alude a unha comunidade que crece unida como os xuncos e que celebra a fe con aire festivo.

Este traballo foi elaborado por Pedro Torres Fernández e Daniela Torres Aguiño de 1º A de ESO.
 Bibliografía: Wikipedia e páxina web da parroquia de A Nosa Señora da Xunqueira.

Nova presentación do traballo ampliado

 <div data-configid="14097494/9988691" style="width: 525px; height: 679px;" class="issuuembed"></div><script type="text/javascript" src="//e.issuu.com/embed.js" async="true"></script>

BAMIO

Luis Diz Vilas, de 1º ESO C, realizou este traballo sobre Bamio no que combinou diversos contidos.

O formato de libriño faino parecer unha publicación seria, pero resultan máis importantes outros aspectos que deberemos ter en conta sempre:

1. TÍTULO
2. AUTORÍA
3. ÍNDICE / ESTRUCTURA

- Datos Xerais………….…….…………………… 3

- Bamio……………………..……………………. 3

- Petroglifos do Salgueiral ( Os Ballotes)………. . 5

- A Toponimia…………………………............... . 6

- A Bilbliografía………………………………… . 7

4. FONTES E BIBLIOGRAFÍA
   
   

Bamio e mailos seus petroglifos

O CRUCEIRO DA IGREXA DO CARRIL

Para comezar a aprender como abordar os nosos traballos manexando estratexias e ferramentas apropiadas, imos afrontar unha primeira tarefa:

Procurar información sobre o cruceiro da igrexa do Carril e redactar un texto estructurado:

1. Que é un cruceiro e cal ven sendo a súa función?
2. Onde está situado?
3. Descrición da peza.
4. Autoría e propiedade.
5. Historia: 

•  cando se esculpíu?
• cando se emprazou aí?
• onde está?
• incidencias...

Cando atopamos información temos que asimilala e redactar ao noso xeito os datos que nos interesen desprezando os outros. É dicir, non copiamos e pegamos, senón que lemos, entendemos, escollemos e contamos.

Daquela, temos que edítar sempre o noso texto do mellor xeito posible e dun modo propio, sen copiar o formato doutras fontes; ademais, cómpre  completar datos IMPORTANTÍSIMOS:

1.     Quen é o seu autor ou autora

2.     Onde ou de quen se procurou esta información

• Velaí unha primeira aportación feita por unha persoa de 1º ESO C:

1. QUE E UN CRUCEIRO E CAL VEN SENDO A SÚA FUNCIÓN?

Un cruceiro é un monumento relixioso constituído por unha cruz de pedra, cunha ou varias imaxes, elevada sobre unha columna asentada sobre unha plataforma e situado, normalmente, nos lugares públicos, principalmente encrucilladas, beiras de camiños, adros de igrexas etc; lugares nos que as veces existían xa cultos pagáns a naturaza… Hoxe séguense a esculpir e plantar en prazas, xardíns e propiedades particulares pero xa cun obxectivo decorativo nada máis. O cruceiro tamén é característico doutras rexións do mundo con fortes raíces católicas, por exemplo Irlanda en Europa onde se chaman high cross as que son de moita influencia celta e que existen dende o século VII.

Pois si isto marcha ben, pero así tal como aparece o traballo non deixa de ser un texto anónimo.

O seguinte paso será redactalo de xeito propio e poñerlle o nome de quen o fai.

Tamén hai que indicar a fonte onde atopamos a información, neste caso é a Wikipedia.

• Neste segundo traballo realizado por Noela García, Laura Aguilar, Noelia Calo e Mª Dolores Cores de 1º ESO C  xa se tiveron en consideración esas cuestións.

1- QUE É UN CRUCEIRO E CAL É A SÚA FUNCIÓN?

É unha cruz de pedra que se adoita situar nos cruces dos camiños e na contorna dalgunhas igrexas.

2- ONDE ESTÁ SITUADO?

Está situado diante da igrexa do Carril. 
 (Pero tal dato non é exacto como se pode comprobar na fotografía que elas mesmas inclúen no seu traballo. Por certo, ignórase a súa autoría)

3- DESCRIPCION DO CRUCEIRO.

É unha cruz de pedra que ten varias partes, sendo a principal e importante a cruz.

Abaixo de todo ten unhas escaleiras, normalmente ten 3 ou 4 chanzos, e nalgúns cruceiros hai unhas figuriñas. Por exemplo, o do Carril ten unhas figuras no tramo do centro do cruceiro.

 

A ilustración neste caso resulta de gran importancia por mostrar o estado actual do cruceiro ao que lle falta a parte de arriba. Sen embargo, ellas omiten esta realidade na súa descrición e tampouco se paran a dar detalles das figuriñas que citan.

Sobre a historia do cruceiro atopamos unha valiosa información recollida por Daniel Garrido neste enderezo electrónico

 http://www.patrimoniovilagarcia.com/notas-sobre-la-iglesia-parroquial-de-santiago-del-carril_ws94751.wsbl#!idb=20210963&idpnl=ad&idart=94751&pg2=0&anc=BlogDetail20210963

O framento que nos intresa é o  que aparece no documento que sigue aquí abaixo:


 

Sobre o cruceiro da igrexa do carril from micaelagonzalezcarril