Galicia ten mil douscentos kilómetros de costa. Dous mares. Son elementos máis que suficientes para que haxa unha importante fauna mariña. Pero se, ademais engadimos unha paisaxe de antigos vales fluviais invadidos polo mar, convertidos agora en rías de condicións únicas, o resultado é a costa galega.

As rías debuxan unha paisaxe exclusiva, marcan o litoral como unha puntilla, pero ademais constitúen uns ecosistemas ideais para o crecemento de especies mariñas.

Por iso son utilizadas como auténticas hortas mariñas, onde se cultivan especies como o mexillón, la ostra ou as ameixas. Aínda o mexillón é aproveitado de case totalidade das bateas, xa que este é o mellor sistema dos coñecidos para a súa cría. As rías de Vigo, Pontevedra, Arousa, Muros-Noia e Ares-Betanzos son as cinco nas que ubícanse nos polígonos do mexillón. Entra todas suman máis de 100 kilómetros de lonxitude e unha superfície de casi 750 kilómetros, con o que a produción é case garantizada.

Só na ría de Arousa, a máis grande con 230 kilómetros de superfície, case un 70% de esta é dedicada ás bateas.

Istos cultivos supoñen o medio de vida para moitos homes e mulleres do mar, as máis de 3.000

batas que adornan as rías xeneran uns 11.500 postos d traballo directo e 7.000 indirectos. E é que o mexillón é un dos sectores estratéxicos para a economía galega, cunha facturación anual que móvese arredor duns 100 millóns de euros.

Estas bateas son un viveiro flotante rectangular, feito de madeira de eucalipto. Desta estructura colgan as cordas, cada batea pode levar hasta 500. Aínda que o cultivo deste molusco empeza pola obtención da semente das rochas entre os meses de outubro a abril conseguíronse as crías nas rochas.

Unha vez obtidas envólvense coa axuda dunha rede fía en poucos días a cría xa se fixa á corda e permanecerá uns seis meses ata que prodúcese o desdoble. É dicir, recolócanse os mexillóns xa crecidos en novas cordas para facilitar o seu crecemento, e se volve a colgar a corda da batea, ata que conséguese o tamaño desexado. En total uns dezaoito meses. Aínda que o tamaño comercial depende moito de seu destino, fresco o para conservas e empresas procesadoras.

Pero no pensen que este é un invento novo, porque foi xa no século XIX cando empezáronse a facer as primeiras experiencia do cultivo de Carril.

As probas continuaron durante as primeiras décadas do século XX. Ata que nos 40 anos o señor Ozores Saavedra decide intentar o cultivo de mexillóns suspendidos.

TRABALLO REALIZADO POR.:

Enrique Eiras Melón

Ismael Mouriño Barral